Με άλλο θέμα ήθελα να αρχίσω στην πορεία άλλαξα γνώμη και είπα να καταπιαστώ με κάτι διαφορετικό και συνάμα δύσκολο, αφορμή στάθηκε η τελευταία ειδησεογραφία τόσο στην τηλεόραση όσο και στις εφημερίδες για την υπόθεση των Ζωνιανών και του ηθοποιού με την κοκαΐνη.
Ο τρόπος που στην αρχή παρουσιάστηκε η καλλιέργεια εμπορία και χρήση των ναρκωτικών σε αυτό το μικρό χωριό της Κρήτης μου προκάλεσε σοκ, οι μεγάλοι τηλεαστέρες, τηλεδικαστές, τηλεεισαγγελείς μας δίδαξαν «ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΗΣΕΤΕ» αφού το μόνο που ακουγόταν πιο πολύ ήταν πόσα χρήματα είχαν κονομήσει οι Ζωνιανοί, στη δε περίπτωση του ηθοποιού μας είπαν, ότι ο άνθρωπος ήταν άρρωστος 50 γραμμάρια κόκας ήταν για τον εαυτό του άλλωστε μπορούσε να τα έχει μαζί του γιατί είχε αρκετά χρήματα να τα αγοράσει και δεν έπρεπε ως άρρωστος να προφυλακιστεί, το δίδαγμα που αποκομίζουμε από τη συμπεριφορά τους αυτή «ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ ΜΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ»
Είναι όμως έτσι τα πράγματα, ως πότε εμείς οι απλοί πολίτες θα ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές;
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ και στο μικρό νησί μας κυκλοφορούν πολλά.
Η ζωή είναι ελευθερία, επιλογή, κίνηση. Είναι μια πρόκληση να βρούμε τα όρια μας. Τα ναρκωτικά είναι ερμητικά σύνορα, εγκλωβισμός, απαξία, περιθώριο, ακινησία, μοναξιά.
«καλύτερα ένα φριχτό τέλος
παρά μια φρίκη χωρίς τέλος” Μάριος Πλωρίτης
Leave a comment