Το 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε μια μεγάλη εκλογική νίκη απέναντι στον Κώστα Καραμανλή , με την διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων να φθάνει στο 10%.
Άμεσα από το ίδιο βράδυ ο Κώστας Καραμανλής ανέλαβε ως ώφειλε την ευθύνη της ήττας και παραιτήθηκε από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία μετά από την εσωκομματική διαδικασία εξέλεξε τον Αντώνη Σαμαρά.
Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τον Αντώνη Σαμαρά με την διαφορά των δύο κομμάτων να φθάνει στο 8%.
Το ίδιο βράδυ ο Αντώνης Σαμαράς παραιτήθηκε και ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την εκλογή του νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας.
Εχθές το βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εξαυλώθηκαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη , με μια διαφορά 21 ποσοστιαίων μονάδων, οι απλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έπαθαν σοκ, δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας δεν ένοιωσε την ανάγκη ούτε είχε το θάρρος να ψελίσει το παραμικρό για προσωπική του ευθύνη, πόσο μάλιστα να δηλώσει ότι ανοίγει της διαδικασίες για την εκλογή νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Νοιώθει ιδιοκτήτης του κόμματος, γράφει στα παλιά του υποδήματα το εκλογικό αποτέλεσμα, αδιαφορεί για την πίκρα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ και με δάφορες μπουρδολογίες προσπαθεί να πείσει, ότι χάθηκε μια μάχη και όχι ο πόλεμος, ο οποίος θα γίνει την 25 Ιουνίου.
Στις 25 Ιουνίου σας διαβεβαιώ ότι η Νέα Δημοκρατία θα φθάσει στο 45%, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θα πηδήξουν σε μεγάλο ποσοστό από το πλοίο που βυθίζεται, με καπετάνιο σε κατάσταση πολιτικής μέθης.
Αυτός τελικά είναι ο δημοκράτης Αλέξης Τσίπρας, αυτός είναι που ήθελε να ηγηθεί μιας προοδευτικής κυβέρνησης με την συμμετοχή των “δημοκρατικών δυνάμεων” (κάπου το έχω ξανακούσει αυτό). ‘Ολοι του γύρισαν την πλάτη, κανείς δεν τον εμπιστεύθηκε, ούτε ο ίδιος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ήξεραν ότι το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η δική του καρέκλα και της στενής παρέας.
Στα πραγματικά δημοκρατικά κόμματα δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αρκεί αυτοί που ηγούνται να είναι υπεύθυνοι αρχηγοί, να έχουν ευθιξία, δημοκρατική συνείδηση και θάρρος.
Ηλίας Κουντρομιχάλης