Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στα τοπικά αυτοδιοικητικά του νησιού μας, έχω αρχίσει και χάνω την αρχική αισιοδοξία μου για τις προθέσεις ορισμένων που σκοπεύουν να ασχοληθούν στις προσεχείς εκλογές (όποτε γίνουν αυτές )με την “σωτηρία” του νησιού μας.

Ο ένας θέλει να μας σώσει από την ατμοσφαιρική ρύπανση που δημιουργούν τα κρουαζερόπλοια στον κόλπο της Παροικιάς, γιαυτό τα ξορκίζει κάνοντας καθημερινά ευχέλαια να μην σώσουν και ξαναπλεύσουν στα μέρη μας, γιατί εκτός από την ατμοσφαιρική ρύπανση δημιουργούν και κυκλοφοριακό κομφούζιο στα στενά της Παροικιάς οι χιλιάδες επιβάτες τους  πετώντας κάτω τα τσαλακωμένα βρωμοδόλαρά τους ρυπαίνοντας την πόλη.

Ο άλλος θέλει να μας σώσει από την μόλυνση του αέρα και την όχληση που δημιουργούν τα αεροσκάφη που προσγειώνονται στο αεροδρόμιο της Πάρου, μεταφέροντας χιλιάδες επισκέπτες στο νησί που έχτισαν βίλες στο νησί, αφού πρώτα τους πουλήσαμε εμείς χρυσάφι τα οικόπεδα μας, αλλά τώρα θέλουμε να μην τα χτίσουν και να βάλουν πρόβατα μέσα να βοσκήσουν όπως παλιά (με διαφορά κάποιων εκατομμυρίων που έχουμε εισπράξει).

Γι αυτό το λόγο αφού πλέον χτίσαμε εμείς και βολευτήκαμε στα αναψυκτήρια- βίλες, τώρα να μην γίνει αεροδρόμιο, να μην έρθει κανένας άλλος και μας χαλάσει την ησυχία μας, ποιος νοιάζεται για τις χιλιάδες επιχειρήσεις του νησιού.

Ο επόμενος αφού μοσχοπουλάει τα οικόπεδα του σε αστρονομικές τιμές δίπλα σε υδροβιότοπους , φωνάζει και οδύρεται να μην φύγει το Λιμάνι από την Παροικιά και πάει στο καμινάκι, αφού λέει έτσι και αλλιώς  η Παροικιά είναι υποβαθμισμένη, άστην στα χάλια της και μην μου χαλάς και εμένα τα οικοπεδάκια μου.

Κάποιος άλλος πικραμένος πολύ από το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, αποκαλεί όσους ψήφισαν Νέα Δημοκρατία “γίδια” και φυσικά στα “γίδια” πρέπει να συμπεριλαμβάνεται και ο επικεφαλής του συνδυασμού που συμμετέχει , αλλά και 3.500 χιλιάδες Παριανοί , από τους οποίους θα ζητηθεί να στηρίξουν τον συνδυασμό. Ναι καλά διαβάζετε 3.500 χιλιάδες γίδια, κλέφτες , λαμόγια, δολοφόνοι, αρπακτικά κλπ  είναι οι συμπολίτες μας στην Πάρο που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία.

Και όλα αυτά και πολλά ακόμα, με προβληματίζουν και αναρωτιέμαι, είναι αυτό κάτι νέο, κάτι καινούργιο, κάτι ελπιδοφόρο, κάτι που μπορεί να μας σώσει?

‘Ολες αυτές τις διαφορετικότητες, τις ακρότητες, την τοξικότητα, ποιος θα μπορέσει να τα ισσοροπήσει σε μια ενιαία πολιτική γραμμή και κατεύθυνση? Ίσως θα μπορούσε κάποιος με μεγάλη αποφασιστικότητα, πυγμή και σιδερένια θέληση, υπάρχει όμως κάποιος τέτοιος?

Που πάμε λοιπόν? σε αυτά που ξέρουμε ή σε μια πορεία προς το άγνωστο με οδηγό την ελπίδα?

Τελικά έτσι όπως παει το πράγμα, από εδώ το πάνε από εκεί το φέρνουν, στο τέλος “ένας κοντός θα μας ξανασώσει”.

Ηλίας Κουντρομιχάλης